Chronologia

1943-45

Reorganizacja obozu jenieckiego

Ze względu na dużą ilość jeńców wojennych, którzy pracowali w rejonie Norymbergii, Wehrmacht ponownie otworzył w kwietniu 1943 roku w Norymberdze-Langwasser własny stalag (XIII D), który stał się centrum zarządzania tą siłą roboczą. Aż do zakończenia wojny jego administracja obozowa odpowiadała za ok. 30.000 jeńców wojennych, głównie ze Związku Sowieckiego, Francji i Włoch.

W pierwszych wojennych latach jeńcy pracowali głównie w rolnictwie i usługach komunalnych, natomiast w 1942 roku znacznie wzrosło ich zatrudnienie w przemyśle, górnictwie oraz u małych i dużych przedsiębiorców. Coraz większą liczbę jeńców zatrudniano w przemyśle zbrojeniowym.

Ponieważ prości żołnierze w większości byli zakwaterowani w pobliżu ich miejsc pracy, w barakach, gospodach, szkołach i salach sportowych, stalag w Langwasser dysponował wolnymi miejscami. Wiosną 1944 roku na jego teren zaczęły przybywać transporty tysięcy oficerów armii włoskiej, dla których z części obozu barakowego stworzono „oflag 73”.