Teodor Kazarowicz

1915-1962

Teodor Kazarowicz przyszedł na świat w 1915 roku w pobliżu obecnej granicy Białorusi z Litwą jako najstarszy spośród trzech braci. W następstwie wojny polsko-bolszewickiej jego rodzinna miejscowość znalazła się na początku lat 20. w granicach państwa polskiego. Dlatego po wybuchu drugiej wojny światowej Kazarowicz został zmobilizowany do polskiej armii. Dostał się do niemieckiej niewoli i jako polski jeniec wojenny trafił do Norymbergii-Langwasser.

W czerwcu 1940 roku został wysłany do pracy u gospodarza w rolniczym okręgu Norymberga-Buch – najpierw jako jeniec wojenny, a potem jako cywilny robotnik przymusowy. Tam poznał córkę gospodarza Kunigunde Hofmann i zakochał się w niej. Związki między cudzoziemskimi robotnikami i Niemkami były zakazane i stanowiły wielki ryzyko: w przypadku odkrycia mężczyźnie groziła śmierć, a kobiecie zesłanie do obozu koncentracyjnego. Jednakże o związku między Teodorem Kazarowiczem i Kunigunde Hofman władze się nie dowiedziały.

Po wyzwoleniu oboje się pobrali i mieli dwie córki. Młoda rodzina przez kilka lat szykowała się do emigracji, jednak ostatecznie Kazarowiczowie nabyli niewielką działkę budowlaną w Norymberdze, w pobliżu rodzinnego gospodarstwa żony Teodora Kazarowicza, który do śmierci w 1962 roku pracował jako stolarz i parkieciarz.